Witajcie serdecznie w pierwszym wpisie w nowym i mam nadzieję lepszym, roku 2021. Dzisiejszym tematem chciałbym kontynuować temat eco-drivingu w transporcie ciężkim.

Eco driving – dotychczasowe wątki

W poprzednich trzech wpisach, myślę ,że dostatecznie dokładnie zaakcentowałem jak zasady eco wpływają na:

• stan techniczny pojazdów,
• poziom wyszkolenia kierowców,
• korzyści ekonomiczne zarówno dla kierowców jak i samych organizacji.

Eco driving – postrzeganie przez kierowców

By wprowadzone w firmie zmiany miały szanse zadziałać, muszą być rozumiane przez pracowników. Ta uniwersalna mądrość, ma także zastosowaniem w dzisiejszym wątku. Niestety stwierdzenie „eco driving” działa jak płachta na byka, gdy zostanie ono wypowiedziane w grupie kierowców zawodowych. Wynika to niestety z niezrozumienia podstaw u których leżą te zasady. W odbiorze przez prowadzących, kojarzone są:

• z punktu ekonomicznego – jako nastawienie na zysk tylko dla firmy,
• eksploatacyjnego – gdy dotyczy komunikacji miejskiej, jest to kojarzone ze ślimaczym rozpędzaniem się, wleczeniem się na trasie, notorycznymi opóźnieniami, brakiem przerw na przystankach końcowych, koniecznością dostosowania rozkładów jazdy,
• technicznego – jako szkodliwe oddziaływanie między innymi na silnik. Tutaj duży wpływ mają liczne filmy w Internecie, które opisują fatalny wpływ eco drivingu na stan silnika, na przykład poprzez jazdę na niskich obrotach.

Walka z mitami – to długa i wyboista droga, a fakty nie są lubiane

Po przeprowadzaniu przeze mnie ponad 50 szkoleń kierowców, w trybie indywidualnym powyższe stwierdzenie nabiera nowego znaczenia.

• 1 fakt – samochód osobowy ,a autobus to zupełnie inna bajka. Nie można przenosić ogólnie dostępnych informacji dostępnych w internecie i propagowanych przez licznych doradców w trybie 1 do 1, gdy rozpatrujemy temat transportu ciężkiego.
• 2 fakt – należy odróżnić sytuacje w której prowadzimy samochód na użytek własny, a gdy stanowi to element naszej pracy/zawodu.
• 3 fakt – budowa i eksploatacja osobówki i autobusu jest zupełnie odmienna – będąc zawodowym kierowcą należy poznać chociaż podstawową budowę podzespołów np. iż układ hamulcowy nie jest hydrauliczny, ze sprzęgła w automatycznej skrzyni nie wydobywa się dym gdy mamy ciepłą felgę, olej w silniku nie gotuje nam się gdy jego temp. to ok. 100 stopni. Bądźmy profesjonalistami w tym co robimy.
• 4 fakt – eco-driving to nie powolne ruszanie z miejsca i ograniczenie prędkości – musimy zrozumieć, iż np. autobus komunikacji miejskiej, zużywa najwięcej paliwa do rozpędzania. Właśnie dlatego powstały inteligentne systemy w skrzyniach automatycznych jak: senso top, topo dyn by wyręczyć kierowcę w myśleniu.
• 5 fakt – stosując zasady eco pokonamy ten sam odcinek drogi, w tym samym lub nawet krótszym czasie – analizując wykres dostępności momentu obrotowego silnika oraz zużycia paliwa w stosunku do położenia pedału gazu, musimy zauważyć, iż pełne wciśnięcie pedału gazu nie powoduje szybszego rozpędzania, lecz powoduje znaczący wzrost zużycia paliwa. Silnik w autobusie generuje wysoką efektywność przy niskich wartościach obrotów, przez co użycie 70% wartości gazu powoduje ten sam efekt co użycie 100%, przy 20% spadku chwilowego zużycia paliwa.

Natura ludzka – negowanie niewygodnych zasad

Niestety natura ludzka sprawia, iż spora grupa ludzi, w przypadku gdy nie jest im po drodze ze stosowaniem pewnych zasad, starają się negować zasadność ich stosowania. Poszukiwanie wymówek pod postacią:

• Poszukiwanie opinii innych dla potwierdzenia słuszności naszych osądów,
• Wyszukanie tematów zastępczych jak np. szkodliwe oddziaływanie eco drivingu na silnik,
• Negowanie skuteczności oraz domaganie się naukowego potwierdzenia.

Często możemy zauważyć sytuacje gdy powyższe czynności są bardziej czasochłonne niż przyswojenie niezbędnej wiedzy do poszerzenia horyzontów i zrobienia kolejnego kroku by móc legitymować się tytułem profesjonalisty.

Eco driving – poprawa czasu przejazdu

Powyższe stwierdzenie dla dużej grupy zawodowych kierowców oznacza oksymoron. Jest to nie możliwe, niewykonalne, z pogranicza bajek Andersena. Tylko wróćmy do tego co napisałem powyżej. Wynika to jedynie z błędnych założeń co do danej metody.

Oszczędność paliwa = wolne rozpędzanie = strata czasu

+ powolna i niższa prędkość = strata czasu

+ zachowanie odległości, którą wykorzystają natychmiast inny uczestnicy ruchu = strata czasu

Nikt nie bierze pod uwagę ,iż na poprawę wartości zużycia paliwa ale także płynności jazdy, komfortu pasażerów wpływają takie czynniki jak:

• znajomość trasy, wielokrotność jej pokonywania,
• znajomość cyklu świateł – po co się rozpędzać wiedząc, iż na danym skrzyżowaniu za chwilę zmieni się światło na czerwone,
• ilość hamowań i zatrzymań – dojazd do skrzyżowania bez gazu wykorzystując energię pojazdu, gdy wiemy ,że musimy się zatrzymać lub niedługo będziemy mogli kontynuować jazdę,
• umiejętność obsługi systemów odzyskiwania energii – systemy rekuperacyjne wymagają ciągłego hamowania bez przerw

Eco driving – populistyczne hasła ,a rzeczywistość

Dzisiejszy artykuł miał wam przypomnieć, iż eco-driving to nie tylko sama oszczędność paliwa. To cała złożona kultura zawodowego kierowcy. To także nie populistyczne ogólnikowe hasła. Za tą metodą stoją naukowo i przede wszystkim doświadczalnie udowodnione efekty. Efektem są niezliczone przejazdy z kierowcami, którzy zaczęli chociaż w małym stopniu stosować wyżej wymienione zasady. Efekty stosowania tych zasad odczują nie tylko właściciele firm w których pracujecie, lecz także pasażerowie, którzy są przecież waszymi klientami. Odejdźcie od stereotypu, iż pasażer jest jak towar, prawa głosu nie ma. Płynna jazda, mniej nagłych hamowań, szarpnięć – to da się od razu zauważyć i w dłuższej perspektywie docenić.